پرنس دو ساله ما
کودکم آرام آرام قد می کشد و من در سایه امن صداقت ناب کودکانه اش بزرگ می شوم... او میرقصد و من آرام آرام نوای کودکانه اش را زمزمه میکنم ؛او می خنددو من از شوق حضور و بودنش اشک میریزم. او آرام در آغوشم آرام میگیرد و من تا صبح از آرامشش آرام میشوم. او پرواز میکند و من شادمانه آنقدر می نگرمش تا چشم هایم جز او هیچ نبیند او بازی میکند.......کودکانه.......عاشقانه........می پرد......حرف میزند........به زبانی که کسی جز من نمی فهمدش و دنیا را می بیند و طبیعت را حس میکند........ خدا را می بوید. و من.......... کودکانه در سایه ی بزرگیش پتهان میشوم تا از گرمای دست نوازش غیب بی بهره نمانم. کودکم دوس...
نویسنده :
مامانی وبابایی
1:33